ಏನನ್ನೋ ತಡಕಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಸುಮಾರು ಹದಿನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ಮೊದಲು ಬರೆದಿಟ್ಟ ಬರೆಹಗಳ ಕಟ್ಟು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು. ಮುಲ್ಕ್ ರಾಜ್ ಆನಂದರ ಒಂದು ಇಂಗ್ಲಿಷು ಕಥೆ, Letter to god ಅನ್ನುವ ಕಥೆ , ಒಂದೆರಡು ಝೆನ್ ಕಥೆಗಳು ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಭಾವಾನುವಾದ ಮಾಡಿದ್ದೆ. ಒಂದೆರಡು ಅನುವಾದಗಳು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲೂ ಬಂದಿದ್ದವು . ರೀಡರ್ಸ್ ಡೈಜೆಸ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಜೋಕುಗಳು, quoteಗಳು ಇವೆಲ್ಲ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದ್ದವು , ಇದು ಅಂತದ್ದೇ ಒಂದು, ರೀಡರ್ಸ್ ಡೈಜೆಸ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬಂದದ್ದರ ಭಾವಾನುವಾದ, ಬರೆದಿದ್ದೆ ಅಂತ ನನಗೇ ಮರೆತು ಹೋಗಿತ್ತು.
ಒಳ್ಳೆಯ ಬರೆವಣಿಗೆ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ?
೧. ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಲ್ಲೇ ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕ ಚಿಹ್ನೆ ಇರುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲ
೨. ಚುಟುಕಾದ ವಾಕ್ಯಗಳು ಬೇಡ.
೩. ಲೇಖಕನು, ಓದುಗನಿಂದ , ಆತನ ಬರೆಹಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಹೊಗಳಿಕೆಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ವಿಭಕ್ತಿ ಪ್ರತ್ಯಯಗಳನ್ನು ಬಳಸಬಾರದು .
೪. ಲೇಖಕ ಆಯ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಲೇಬೇಕು, ಅವನಿಗೆ ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲ.
೫. ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷೆ , ಅತಿಶಯ ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಜಗತ್ತಿನ ಒಂದು ನರಹುಳುವೂ ಇಷ್ಟ ಪಡಲಾರದು
೬. ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಲೇಖಕ ಸ್ವಂತ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಹೇಳದಿರುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು.
೭. To the extent possible, ಏಕ್ದಂ ಆಗಿ ಅನ್ಯಭಾಷೆಯ ವರ್ಡ್ಸ್ use ಮಾಡಬಾರದು
೮. ಇದು ಹೀಗೇ ಎಂದು ಓದುಗನ ಮೇಲೆ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹೇರುವುದನ್ನು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನಿಲ್ಲಿಸತಕ್ಕದ್ದು
೯. ತೀರಾ ಉದ್ದನೆಯ ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದರೆ, ಅದು ಏನೆಂದು ಅರ್ಥವಾಗದೆ, ಅದು ಒಂದು ಬಂಧದ ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗೆ ಸ್ವತಂತ್ರ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷೀಭೂತವಾದೀತಾದರೂ ಒಂದು ಆಶಯವು ಗ್ರಹೀತವಾಗುವುದರ ಹಿಂದಿನ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಬಂಧ ಒಡ್ಡಿ, ಅರ್ಥಸ್ಫೋಟದ ಅನುರಣನ ಉದ್ಭೋದವಾಗದಂತಾಗಿ ಅಹಮಹಮಿಕೆಯ ಅಬಧ್ಧವಾಡಿದಂತೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವಾಗಿ ವಿಫಲತೆಯ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹಳವಂಡದಲ್ಲಿ ತಾನೇ ಹರಳುಗಟ್ಟಿದಂತಾದೀತೆಂದು ಹೇಳುವುದು ತೋರಿಕೆಯ ಮಾತೇ ಆಗಬೇಕಾದ್ದಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಪುರೋಹಿತಶಾಹಿಯ ಸಾಕ್ಷಿಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಮಾತೇನಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಶಬ್ದಾಡಂಬರ ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲ.
೧೦. ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೇ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ , ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೇಳುವುದರಿಂದ, ಪುನರುಕ್ತಿಯಿಂದ, ಒಂದೇ ವಿಷಯ ಮರುಕಳಿಸುವುದರಿಂದ, ಆಗಾಗ್ಗೆ ಚರ್ವಿತ ಚರ್ವಣ ಮಾಡುವುದರಿಂದ , ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ, ಮಗುಳೊಮ್ಮೆ, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ , ಮಗದೊಮ್ಮೆ, ಬರೆದದ್ದನ್ನೇ ಬರೆಯುವುದರಿಂದ ಅಂದರೆ ಪುನಃ ಪುನಃ ಏನು ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಅಂತ ಕೇಳಿದರೆ, ಅರ್ಥಾತ್ ಹೇಗೆ ಬರೆಯುವುದರಿಂದ ಕೇಳಿದರೆ ತಿರು ತಿರುಗಿ ಅದನ್ನೇ ಬರೆಯುವುದರಿಂದ ಅದು ಓದುಗರನ್ನು ದಣಿಸಿ, ಬಳಲಿಸಿ , ಸುಸ್ತಾಗಿಸಿ , ಆಯಾಸಪಡಿಸಿ , ಸಾಕಾಗಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ.
೧೧. ಲಘು ಬರಹಗಲ್ಲಿ ಪದೇ ಪದೇ ಇತರರನ್ನು ಕೋಟ್ ಮಾಡಿದರೆ ಬೀಚಿಯವರು ಹೇಳಿದಂತೆ, "ವಿಡಂಬನ ಸಾಹಿತ್ಯ ?" ಯಾರು ಸ್ವಾಮೀ ವಿಡಂಬ ಎಂದರೆ ? ಆತ ಯಾವ ಶತಮಾನದ ಕವಿ ಸ್ವಾಮೀ ಎಂದು ಕೇಳಬೇಕಾದೀತು!
೧೨. ಬೇರೆಯವರ ಸಲಹೆ ಸೂಚನೆಗಳಿಗೆ ಗಮನವೀಯದೆ , ತೋಚಿದ್ದನ್ನು ಗೀಚಿ ತತ್ತ್ವವನ್ನು ಪಾಲಿಸಬೇಕು.
೨. ಚುಟುಕಾದ ವಾಕ್ಯಗಳು ಬೇಡ.
೩. ಲೇಖಕನು, ಓದುಗನಿಂದ , ಆತನ ಬರೆಹಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಹೊಗಳಿಕೆಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ವಿಭಕ್ತಿ ಪ್ರತ್ಯಯಗಳನ್ನು ಬಳಸಬಾರದು .
೪. ಲೇಖಕ ಆಯ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಲೇಬೇಕು, ಅವನಿಗೆ ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲ.
೫. ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷೆ , ಅತಿಶಯ ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಜಗತ್ತಿನ ಒಂದು ನರಹುಳುವೂ ಇಷ್ಟ ಪಡಲಾರದು
೬. ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಲೇಖಕ ಸ್ವಂತ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಹೇಳದಿರುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು.
೭. To the extent possible, ಏಕ್ದಂ ಆಗಿ ಅನ್ಯಭಾಷೆಯ ವರ್ಡ್ಸ್ use ಮಾಡಬಾರದು
೮. ಇದು ಹೀಗೇ ಎಂದು ಓದುಗನ ಮೇಲೆ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹೇರುವುದನ್ನು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನಿಲ್ಲಿಸತಕ್ಕದ್ದು
೯. ತೀರಾ ಉದ್ದನೆಯ ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದರೆ, ಅದು ಏನೆಂದು ಅರ್ಥವಾಗದೆ, ಅದು ಒಂದು ಬಂಧದ ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗೆ ಸ್ವತಂತ್ರ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷೀಭೂತವಾದೀತಾದರೂ ಒಂದು ಆಶಯವು ಗ್ರಹೀತವಾಗುವುದರ ಹಿಂದಿನ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಬಂಧ ಒಡ್ಡಿ, ಅರ್ಥಸ್ಫೋಟದ ಅನುರಣನ ಉದ್ಭೋದವಾಗದಂತಾಗಿ ಅಹಮಹಮಿಕೆಯ ಅಬಧ್ಧವಾಡಿದಂತೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವಾಗಿ ವಿಫಲತೆಯ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹಳವಂಡದಲ್ಲಿ ತಾನೇ ಹರಳುಗಟ್ಟಿದಂತಾದೀತೆಂದು ಹೇಳುವುದು ತೋರಿಕೆಯ ಮಾತೇ ಆಗಬೇಕಾದ್ದಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಪುರೋಹಿತಶಾಹಿಯ ಸಾಕ್ಷಿಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಮಾತೇನಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಶಬ್ದಾಡಂಬರ ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲ.
೧೦. ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೇ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ , ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೇಳುವುದರಿಂದ, ಪುನರುಕ್ತಿಯಿಂದ, ಒಂದೇ ವಿಷಯ ಮರುಕಳಿಸುವುದರಿಂದ, ಆಗಾಗ್ಗೆ ಚರ್ವಿತ ಚರ್ವಣ ಮಾಡುವುದರಿಂದ , ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ, ಮಗುಳೊಮ್ಮೆ, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ , ಮಗದೊಮ್ಮೆ, ಬರೆದದ್ದನ್ನೇ ಬರೆಯುವುದರಿಂದ ಅಂದರೆ ಪುನಃ ಪುನಃ ಏನು ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಅಂತ ಕೇಳಿದರೆ, ಅರ್ಥಾತ್ ಹೇಗೆ ಬರೆಯುವುದರಿಂದ ಕೇಳಿದರೆ ತಿರು ತಿರುಗಿ ಅದನ್ನೇ ಬರೆಯುವುದರಿಂದ ಅದು ಓದುಗರನ್ನು ದಣಿಸಿ, ಬಳಲಿಸಿ , ಸುಸ್ತಾಗಿಸಿ , ಆಯಾಸಪಡಿಸಿ , ಸಾಕಾಗಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ.
೧೧. ಲಘು ಬರಹಗಲ್ಲಿ ಪದೇ ಪದೇ ಇತರರನ್ನು ಕೋಟ್ ಮಾಡಿದರೆ ಬೀಚಿಯವರು ಹೇಳಿದಂತೆ, "ವಿಡಂಬನ ಸಾಹಿತ್ಯ ?" ಯಾರು ಸ್ವಾಮೀ ವಿಡಂಬ ಎಂದರೆ ? ಆತ ಯಾವ ಶತಮಾನದ ಕವಿ ಸ್ವಾಮೀ ಎಂದು ಕೇಳಬೇಕಾದೀತು!
೧೨. ಬೇರೆಯವರ ಸಲಹೆ ಸೂಚನೆಗಳಿಗೆ ಗಮನವೀಯದೆ , ತೋಚಿದ್ದನ್ನು ಗೀಚಿ ತತ್ತ್ವವನ್ನು ಪಾಲಿಸಬೇಕು.
ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಮೂಲ :
How to Write Good
Contractions aren't necessary.
Avoid cliches like the plague
Prepositions are not words to end sentences with.
The passive voice is to be avoided.
Who needs rhetorical questions?
One word sentences? Eliminate.
Subject and verb always has to agree.
Be more or less specific.
Exaggeration is a billion times worse than understatement.
How to Write Good
Contractions aren't necessary.
Avoid cliches like the plague
Prepositions are not words to end sentences with.
The passive voice is to be avoided.
Who needs rhetorical questions?
One word sentences? Eliminate.
Subject and verb always has to agree.
Be more or less specific.
Exaggeration is a billion times worse than understatement.
No comments:
Post a Comment